حجت الاسلام والمسلمین سید کاظم مدرسی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در یزد، با تسلیت ایام سوگواری پایان ماه صفر، اظهار داشت: در ارتباط با امام هشتم یکی از مهمترین ابعادی که می توان در مورد آن صحبت کرد، مواجهه امام با فرقه ها و جریانات انحرافی در زمان خودشان است.
وی افزود: از قرائن تاریخی بر می آید که امام رضا(ع) هم خودشان با ترتیب دادن مناظراتی که بعضا از جانب مأمون عباسی تحمیل می شد و هم شاگردانی که از ناحیه ایشان تربیت شده بودند، برای مواجهه منطقی با فرقه های انحرافی اقدام می کردند و مکتوبات حضرت و احادیث ایشان هم در این زمینه کاملا گویا و روشن است.
نائب رئیس شورای حوزه علمیه یزد با اشاره به دو نوع برخورد امام رضا(ع) در ارتباط با فرقه های انحرافی، تصریح کرد: گاهی برخوردهایی لیّن همراه با هدایت بود که مثل بسیاری از مناظراتی که از ایشان نقل شده است و در مجلداتی از کتاب ها جمع آوری شده مانند احتجاجات که مرحوم طبرسی جمع آوری کرده است.
حجت الاسلام والمسلمین مدرسی ادامه داد: در پاره ای از موارد هم به واسطه خشونتی که برخی از فرقه ها داشته و عنادی که نسبت به معارف دین اسلام داشته اند، برخوردهای تند و سختی را از امام(ع) در ارتباط با بزرگان و افکار این جریانات انحرافی می بینیم.
وی اضافه کرد: مثلا در رابطه با غُلات که یک خطر بزرگ برای تشیع به حساب می آمدند و نه تنها از درون سبب ایجاد آشفتگی در عقاید شیعه شده بودند و شیعه را در حالت انزوا قرار می دادند، بلکه شیعه را در نظر دیگران به عنوان یک سری انسان های بی قید و لاابالی نسبت به فروعات دینی قرار می دادند که حضرت برخورد تندی داشتند.
نائب رئیس شورای حوزه علمیه یزد در ادامه این موضوع خاطرنشان کرد: یکی از کلمات امام در برخورد با این فرقه انحرافی این است که مرحوم شیخ صدوق در کتاب «عیون اخبار الرضا» نقل می کند که «غالیان» کافرند، همنشینی و معاشرت با آنان، ازدواج با آنان، امان دادن به آنها، امین دانستن آنها، کمک و دستگیری از آنها در واقع خروج از اطاعات خدا و پیامبر خدا است.
حجت الاسلام والمسلمین مدرسی گفت: در ارتباط با کسانی که به تناسخ(یعنی انتقال روح از بدنی به بدن دیگر در همین جهان) معتقد هستند، حضرت برخوردهای تندی داشتند، زیرا این جریان هم انحرافی بود و باعث شده بود مردم نسبت به معاد باور بدی داشته باشند.
وی افزود: مرحوم مجلسی در جلد چهارم بحارالانوار نقل می کند «هر کسی به تناسخ قائل شود به خداوند بزرگ کفر ورزیده است و بهشت و دوزخ را تکذیب نموده است».
نائب رئیس شورای حوزه علمیه یزد یکی دیگر از فرقه هایی را که حضرت امام رضا(ع) با آنها به صورتی خاص برخورد می کردند فرقه متصوفه نام برد و افزود: این افراد خودشان را به عنوان صوفی مسلک معرفی کرده بودند.
حجت الاسلام والمسلمین مدرسی در پاسخ به این سؤال که صوفی گری از چه زمانی آغاز شد، اظهار داشت: تصوف از زمان وجود پیغمبر ریشه های آن شروع شد و به عنوان انزواگیری و گوشه نشینی و دوری از دنیا حتی زن و فرزند، نشأت گرفت تا اواخر قرن دوم هجری که گروهی میان مسلمانان پیدا شدند که ظواهر و حالات آنان شبیه مسلمانان نبود که از یک طرف لباس پشیمنه خشن می پوشیدند و از طرف دیگر خود را در نقاط دوردست از جمعیت در فضاهایی به نام صومعه قرار می دادند و در آن زندگی می کردند و عده ای هم در صحراها حرکت می کردند و گوشه نشینی می کردند و رفتارشان شبیه مسلمانان نبود.
وی تصریح کرد: عقایدی که صوفیه داشتند بسیار خطرناک بود از جمله یکی از این عقاید اسقاط تکالیف هنگام رسیدن به مراحل بالا است که در کتاب شریف خیراتیه اسقاط تکالیف را اینچنین معرفی می کند «چون کسی به ریاضت دل، خود را معالجه کند و صحت یابد و به حقیقت رسد که امور عقاید بر او مکتشف گردد که از برای او یقین به آنها حاصل شود، جمیع تکالیف شریعه و احکام شریعت از وی ساقط گردد و جمیع محرمات مثل زنا، لواط، شراب و بنگ و... بر او حلال شود».
نائب رئیس شورای حوزه علمیه یزد اضافه کرد: اینکه رسیدن به مقام امامت را از طریق ریاضت معرفی کرده بودند و اعتباری برای عبادات قائل نبودند چون به جبر اعتقاد داشتند، ادعای علم غیب داشتند، دعا برای رفع بلا و قضا را حرام می دانستند و تمکن دنیوی را مذمت می کردند، ترک دنیا را ترغیب می کردند؛ که لازمه این اعتقادات این است که ریشه شریعت را که برگشت آن در دوران غیبت به فقه و فقا و بزرگان دین است باید می زدند و الان اعتقاد دارند که ما نیاز به مرجعیت و جلودار دینی در قالب مجتهد دینی نداریم.
حجت الاسلام والمسلمین مدرسی خاطر نشان کرد: امام هشتم در مورد این صوفیان موضع گیری تندی داشتند و در سیره اهل بیت هم می بینیم که یک برخوردهای تندی با این فرقه وجود دارد.
وی ادامه داد: بعضی از روایات امام هشتم از کتاب سفینة البحار مرحوم محدث قمی در مورد فرقه صوفی می آورد «کسی نیست که خودش را به عنوان صوفی معرفی کند مگر از روی نیرنگی یا از روی ضلالت یا از روی حماقت، اگر کسی در جلسه اش نامی از تصوف برده شود و انکار نکند زبانا و قلبا و اظهار برائت نکند از آنها، از ما نیست و اگر کسی آنان را انکار کند و با آنان مبارزه کند مثل این است که با کفار در لشگر پیامبر مبارزه کرده است».
نائب رئیس شورای حوزه علمیه یزد در پاسخ به این سؤال که وظیفه ما در عصر حاضر در برابر اینگونه فرقه ها چیست؟ اظهار داشت: آنچه که ما در دوران حاضر باید به آن توجه کنیم، شناسایی جریانات انحرافی و مخصوصا کسانی است که از لحاظ اعتقادی مردم را در قالب چهره های هنری، سیاسی، فعال اجتماعی و ... به انحراف می کشانند.
حجت الاسلام والمسلمین مدرسی ابراز کرد: زمانی که مردم از نظر فکری منحرف شدند، از لحاظ رفتاری هم منحرف می شوند و لذا با برخی افکار و جریانات انحرافی نباید مماشات ولنگاری شود.
وی بیان کرد: اگر کسی از روی جهل و نادانی و یا غیر از غرض ورزی فکر و عقیده ای را انتخاب کرده و در صدد ترویج و فتنه گری در جامعه نیست و نمی خواهد فرهنگ جامعه اسلامی را تغییر دهد، نباید با آن برخورد سخت کرد.
نائب رئیس شورای حوزه علمیه یزد تأکید کرد: اما اگر جریاناتی باشند که آنها با روشنگری باز هم در مسیر هدایت قرار نگرفته و همچنان اصرار بر انحراف مسیر جامعه را دارند، وظیفه نهادهای حکومتی و دینی بعد از گذراندن مراحل قانونی و با رعایت ضوابط شرعی، برخوردهای خاص، محدود و محصور کردن آنان و معرفی به عموم است .
نائب رئیس شورای حوزه علمیه یزد در ادامه سخنان خود نظر برخی مراجع را در مورد صوفیان بیان کرد:
علامه حلی: صوفیه جاهل ترین جاهلان و عقایدشان شبیه کفار است.
آیت الله مرعشی نجفی: به نظر من بزرگترین مصیبتی که بر اسلام وارد شد و ارکان دین را متزلزل ساخت، مصیبت صوفیان بود.
آیت الله مکارم شیرازی: تمام فرق صوفیه دارای انحرافاتی هستند و شرکت در فعالیت های آنان و کمک به اهدافشان، جایز نیست.
آیت الله صافی گلپایگانی: چون روش گروه مذکور بر خلاف روش رسول اکرم(ص) و ائمه(ع) است و در اسلام محلی به نام خانقاه وجود ندارد و بالاخره این روش انحرافی از طریق متشرعه که مطلقات از ائمه است و موجب اضلال است، مباشرت در ساختن خانقان و کمک والی برای ساختن و همکاری با این گروه و موافقت با ساختن آن به هر شکلی حرام است.
مقام معظم رهبری: شرکت در مجالس و محافل صوفیه و انجام اعمال و اذکار آنان جایز نیست.
آیت الله سیستانی: اجتناب از حضور در مجامع آنان و دور کردن مردم از آنان لازم است.
آیت الله نوری همدانی: جمیع فرقه های صوفیه باطل می باشند و معتقدات آنان با مبانی اسلامی مخالف است و حضرات ائمه معصومین نیز از آنان بیزاری جستند و حکم به بطلان آنان نمودند، بنابراین تبلیغ و تقویت آنان به هر شکل که باشد جایز نیست.
انتهای پیام/
